ลูกๆแสดงอาการอย่างไรกันบ้าง ในวันที่พ่อแม่พาลูกไปเรียนครั้งแรก

วันที่พ่อแม่ต้องพาลูกไปเรียนครั้งแรก

ลูกๆ แสดงอาการอย่างไรกันบ้าง

ดีใจ ร้องไห้ ร้องธรรมดา หรือหนักมาก หลังจากวันแรก วันที่สอง สาม สี่ เป็นอย่างไรกันบ้างค่ะ เหมือนเดิม ดีขึ้น หรือแย่ลงกว่าเดิม

แล้วแม่ๆ มีวิธีรับมืออย่างไร กับลูกที่งอแง ไม่อยากไปโรงเรียน ไหนจะต้องตื่นแต่เช้า อาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว 

คือปัญหาพวกนี้ได้เกิดขึ้นกับลูกสาวเราค่ะ ลูกสาวร้องแต่ไม่ได้ร้องเยอะค่ะ แต่เห็นแล้วสงสาร ตื่น อาบน้ำ กินข้าว 2 วันแรก ไม่ค่อยมีปัญหา  แต่หลังจากนั้นปัญหาเริ่มมาค่ะ เพราุะรู้แล้วว่าอาบน้ำ กินข้าว เสร็จ ต้องไปโรงเรียน แกก็จะไม่ค่อยกินข้าวซึ่งเรื่องนี้เป็นปัญหาสำหรับเรามากๆ ค่ะ เพราะกว่าจะได้กินข้าวกลางวัน ก็ 11.30 น. กลัวจะหิว แล้วแกจะเป็นเด็กไม่ค่อยพูด กับคนที่ไม่คุ้นเคยแต่กับคนที่รู้จัก เคยชิน แกจะเป็นเด็กช่างพูดมาก 

ป้อนข้าวเสร็จ (กินดีบ้าง-กินน้อยบ้าง) ก็ถึงเวลาส่งขึ้นรถ แค่เห็นสถานที่ขึ้นรถ ยังไม่เห็นรถ ก็น้ำตาคลอแล้วค่ะ พูดแต่ว่า "ไม่ไปเรียนนะแม่ ไม่ไปเรียน" เราก้ไม่รู้จะทำไง ได้แต่บอกว่า "หนูจะได้เก่งๆ มีเพื่อนเล่นเยอะๆ" ลูกก็ยังพูดแต่ว่า "ไม่ไปเรียน" พอเห็นรถ ก็น้ำตาร่วงเลย แม่อย่างเราเห็น ก็ใจเสียไปด้วย

ปัญหาช่วงเช้าเสร็จ ก็เป็นปัญหาช่วงเย็นต่อ ก่อนนอนจะเป็นเวลาปรับทุกข์ของลูกสาวกับแม่ - -! ก่อนนอนจะพูดว่า "ไม่ไปโรงเรียนนะแม่ ไม่ไปโรงเรียน" วลีสุดฮิตของลูกสาวเราตอนนี้เลย วลีสุดฮิตเราก็เหมือนเดิมค่ะ "หนูไปหนูจะได้เก่งๆ ไงค่ะ มีเพื่อนเยอะๆ" ลูกก็ "หนูไม่ไปเรียนอะแม่"  เราพยายามหลอกล่อต่างๆ อย่างบอกลูกว่า เดี๋ยวแม่ซื้อของเล่นให้ หนูอยากได้อะไร ลูกก็บอกจะเอานู้น เอานี่ เราก็ว่า ได้ๆ เดี๋ยวแม่ซื้อให้  แต่หนูต้องไปโรงเรียนนะ  ลูกก็ว่า  "ไม่เอาแม่ หนูไม่ไปเรียน  ไม่ซื้อ หนูไม่เรียนนะแม่" แล้วก็ร้องไห้

อย่างเมื่อคืนไม่ยอมนอนทั้งที่เลยเวลานอน แล้วตัวลูกสาวก็ง่วงแล้ว เพราะรู้ว่านอนตื่นมาแล้วต้องไปเรียน เราเลยใช้วิธีเอาหมอนซ้อนพิงกันหลายๆใบ  แล้วให้ลูกนั่งพิง  สักพักก็หลับไป

คือลูกสาวไม่ได้งอแง อาละวาด แต่แกใช้วิธีดื้อเงียบ ซึ่งมันเิริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ  ไม่รู้ว่าตัวเราเองจะรับมือได้ดีขนาดไหน เลยมาลองปรึกษากับแม่ๆที่มีประสบการณ์ ว่าควรทำอย่างไรดี ตัวเราเองเห็นลูกเป็นอย่างนี้ก็เิริ่มจะใจอ่อนจะให้ลูกเลิกเรียนหลายครั้งหลายคราหลายๆ คนบอกให้เราใจแข็งไว้  สักพักเด๋วก็ดีเอง ก็ไม่รู้จะใจแข็งได้ขนาดไหน

ที่ลูกสาวเรียนตอนนี้คือเรียนพิเศษ ปรับตัว ปรับพื้นฐาน สำหรับการเปิดเทอมค่ะ  ลูกสาวเข้าเรียนก่อนเกณฑ์ค่ะ ที่ให้เรียนก่อน เพราะลูกสาว
เกิดหลังเกณฑ์แค่เดือนเดียว จึงขอทางโรงเรียน ซึ่งโรงเรียนเป็นโรงเรียนเอกชน มีเสียค่าธรรมเนียม ก็สามารถเีรียนได้ค่ะ

ไปเรียนต้องตื่นแต่เช้าค่ะ 6.30 น. เป็นอย่างช้า เพราะรถมารับประมาณ 7.15-7.20 น.  ที่ว่าจะให้ลูกเลิกเรียน คือรอเรียนตามเกณฑ์ เป็นโรงเรียนใกล้บ้าน

แล้วทำไมไม่รอเรียนตามเกณฑ์  แล้วให้เรียนโรงเรียนใกล้บ้าน  
- ที่ให้เรียนก่อนเกณฑ์เพราะลูกเกินหลังเกณฑ์แค่เดือนเดียว เสียดายนะค่ะ
- ที่ให้เรียนโรงเรียนนี้เพราะเป็นโรงเรียน สองภาษาค่ะ มีครูต่างชาติเป็นคนสอน อย่างสร้างพื้นฐานด้านภาษาให้ลูก เพราะปัจจุบันมันจำเป็นมากๆ

สุดท้ายคุณแม่ท่านไหนมีวิธีดีๆ ให้ลูกอยากไปเรียน ช่วยแชร์ ช่วยแนะนำ ด้วยนะค่ะ

แชร์ประสบการณ์ของคุณพ่อคุณแม่

1. สำหรับเด็กเล็กที่เพิ่งเข้าเรียนอนุบาล

หากเป็นต่างจังหวัด ก่อนเปิดเรียน ผมจะแนะนำให้พาลูกไปเล่นที่โรงเรียน ให้เขาคุ้นเคย กับสถานที่ต่าง ๆ ในโรงเรียน
"โดยเฉพาะ ของเล่น ในโรงเรียน"
ไปนั่งรอ ในวันหยุด ปล่อยให้เขาเล่นให้สนุกครับ  แต่อย่านานเกิน

แล้วก็พากลับดื้อ ๆ เลยครับ ตอนที่เขายังเล่นสนุกอยู่ (แบบขัดใจ)
ทำอย่างนี้สักระยะ ก่อนเปิดเรียน ให้เขามีความคุ้นเคยกับสถานที่ และอยากไปเล่น

ส่วนใหญ่ พอเปิดเรียน เขาก็จะไม่กลัวโรงเรียนครับ

ส่วนตอนเปิดเรียนแล้วนั้น
ก่อนกลัีบ ถ้าผู้ปกครองไปรับกลับเอง ก็จะง่ายครับ
ให้ปล่อยเขาเล่นอะไรก็ได้ ให้ "ค้างคา" แล้วก็พาเขากลับครับ
บอกว่าพรุ่งนี้มาโรงเรียน แล้วมาเล่นต่อ

แต่หากว่า ไม่สะดวกรอเขาเล่น ก็ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากคุณครู
(ที่ต่างจังหวัดนี่ หลายโรงเรียน คุณครูช่วยได้เยอะครับ)
ให้เขาเ่ล่นอะไรก็ได้ ที่เขาชอบ ให้ค้างคา อาทิ  เล่นปั้นดินน้ำมัน หรือ ระบายสี
แต่ต้องไม่ให้เขาทำเสร็จ ครับ

ทีนี้ก็พากลับได้เลย บอก พรุ่งนี้ มาทำต่อ มาเล่นต่อ

2. ก่อนนอน แทนที่จะบอกเขาว่า ไปโรงเรียนแล้วจะเรียนเก่งให้ลองปรับเปลี่ยน เป็นการ ถามลูก ครับ

เช่น

• มีเพื่อนที่ตัวเล็กกว่าลูกบ้างไหม ผู้ชายหรือผู้หญิง
• วันนี้ได้เล่นอะไรบ้าง (อย่า ถามว่าเรียนอะไรบ้าง)
• เล่นสนุกไหม เอาไว้ไปหามาเล่นที่บ้านด้วยดีไหม
• เล่นอะไรค้างอยู่บ้าง
• เอาขนมไปกิน แล้วก็แจกเพื่อนไหม

3. เรื่อง สงสารลูก เป็นเรื่องปกติครับผมเสนอข้อความหนึ่ง ให้พยายาม เอามาใช้ เวลาที่เกิดความรู้สึกบางอย่าง นะครับ "ลำบาก แต่ไม่อันตราย"

อันไหน ปล่อยให้เขาทำ แม้เขาจะพบความลำบาก และคุณก็สงสาร
ก็ให้พยายาม ฝืนใจไว้ครับ
หากสิ่งนั้น "ไม่อันตราย"
หากสถานที่นั้น "ไม่อันตราย"

4. ก็อาการนี้ปกติของเด็กเพิ่งเริ่มเข้าโรงเรียนอ่ะคะ 

ลูกเรา 2.8 ขวบเองก็เข้าโรงเรียนแล้วเหมือนกัน
อาการเดียวกันค่ะ "ไม่ไปโรงเรียน"   พูดอยู่ทุกเช้า  พอจะไปก็น้ำตาซึม กินข้าวน้อย
อยู่บ้านพูดเก่ง  แต่พอไปโรงเรียนไม่พูดจา ไม่เล่นกับเพื่อน  เป็นคนเดียวที่ไม่ยอมนอนกลางวันเลย  แต่ก็นอนลืมตาเฉยๆ ไม่กวนเพื่อน สามารถอยู่นิ่งได้  ทั้งๆที่อยู่บ้านจะไม่เคยนิ่งเลย
แต่ตอนนี้เข้าเรียนซัมเมอร์เดือนที่ 3 แล้ว เริ่มปรับตัวได้แล้วค่ะ  เริ่มกินข้าวเองได้ เริ่มเล่นกับเพื่อน เริ่มคุยกับครูมากขึ้น  
แต่ยังทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยนอยู่  แต่ที่ไหนได้  นี่ลูกลิงชัดๆ

5. ลองดู เพื่อนแกล้งไหม ครูดุหรือเปล่า

ลูกเลยไม่อยากไปเรียน  ลองหลอกถามดูลูกสาวเราร้องเพลง โรงเรียนของเราน่าอยู่ให้ฟังประจำ หาหนังสือเกี่ยวกับ รร. อ่านให้ฟัง ลูกไม่เคยร้องไห้เลย ตอนแรกก็กลัวเหมือนกัน จะเข้าอนุบาล 1 คะ

6. เป็นธรรมดาที่ช่วงแรกของการไปร.ร.เป็นช่วงที่เด็กต้องปรับตัว ห่างไกลพ่อแม่

และมีความเครียดบางเรื่อง เนื่องจากภาษาที่ยังจำกัดในการสื่อสารภาษาที่ดีที่สุดของเด็กคือร้องไห้ค่ะ...
พ่อแม่ต้องดูว่าลูกมีเหตุผลอะไรบ้างที่ไม่อยากไปร.ร.  พ่อแม่ก็ควรช่วยให้เขาคลายความกังวลใจในเรื่องเหล่านั้นค่ะ
ไม่ควรถามเรื่องร.ร.ของลูกมากไปนะคะ บางตำราบอกว่าเขาไม่อยากเล่า ก็ไม่ต้องถามค่ะ ไม่งั้นเขาจะรู้สึกเครียด อาจจะถามไถ่จากคุณครูดีกว่าค่ะ เด็กบางคนร้องอาทิตย์เดียวก็ปรับตัวได้ บางคนร้องเป็นเทอม บางคนร้องเป็นปีก็มีค่ะ

7. เด็กไปโรงเรียนแรก ๆ ก็คงเป็นแบบนี้แหละค่ะ 

แต่จริง ๆ แล้วเรารู้สึกว่า การไปโรงเรียนครั้งแรกของลูกน่าจะมีพ่อแม่คอยรับส่งมากกว่าให้ขึ้นรถโรงเรียนนะคะ(อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะคะ แต่ละครอบครัวก็มีภาระหน้าที่ต่างกัน อันนี้เข้าใจค่ะ)

การที่เค้าต้องขึ้นรถโรงเรียนไปกับคนแปลกหน้าคนเดียวเดินเข้าโรงเรียนคนเดียว ใช้ชีวิตในห้องเรียนคนเดียวขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้านคนเดียว มันดูอ้างว้างไปมั้ยคะ?

ลองเปลี่ยนเป็นพ่อหรือแม่ไปส่งถึงหน้าห้องเรียนใช้ชีวิตในห้องเรียนคนเดียวโดยไม่มีพ่อแม่ (แต่เดี๋ยวเค้าก็มีเพื่อนค่ะ) ตอนเย็นพ่อหรือแม่มายืนรอรับหน้าห้อง ลูกวิ่งหน้าระรื่นลากกระเป๋าออกมาหา มีน้ำมีขนมติดไม้ติดมือมาฝากลูก  พูดคุยยิ้มแย้ม  จูงมือกันกลับบ้านแบบนี้ดูน่าจะดีกว่ามั้ยคะ?

เป็นกำลังใจให้น้องปรับตัวได้เร็ว ๆ นะคะ 

Cr : https://pantip.com/topic/30375224

powered by Surfing Waves

widget @ surfing-waves.com